Şol kara kaşın çatıp gönlüm hilâl etmek neden
Hey elâ gözlüm bizimle mekr ü al etmek neden
Âyet-i hüsnünle sen vaslın harâm etdin bana
Ben harâmî çeşmine kanım helâl etmek neden
Hüsnü kandilin uyarmış nûr-ı Hak’dan nûr-ı aşk
Zâhidâ inkâr-ı nûr-ı zü’l-celâl etmek neden
Âlemin gönlün yapar o seng-dil illâ benim
sırça gönlüm sındığıncs pây-mâl etmek neden
Dedim âhir cân ise maksûd nâzından me’âl
Dedi evvel âşıka fikr-i me’âl etmek neden
Gülşen-i vaslın hevâsında uçarken murg-ı dil
Âşiyân-ı hecrde bî-perr ü bâl olmak neden
Leblerinde hat görüp kan ağladım güldü dedi
Sâye-i ebrûm için egri hayâl etmek neden
Kâmetin sordum rakîbe işidüp dilber dedi
Ahmed İblis’e kıyâmetden suâl etmek neden
AHMED PAŞA