Murabba
Gül yüzünde göreli zülf-i semensây gönül
Kuru seydâda yiler bîser ü bîpay gönül
Demedim ben sana dolaşma ana hây gönül
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vây gönül
Bizi hâketdi hevâ yoluna sevdâ n’idelim
Pâymâl eyledi bu zülf-i semensâ n’idelim
Kul edinmezdi güzeller bizi illâ n’idelim
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vây gönül
Ben demezdim ki hevâ yoluna serbâz gelem
Ney-i aşkınla gamın çengine demsâz gelem
Der idim aşk kopuzun uşadam vâz gelem
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vây gönül
Dil dilerken yüzünün vaslını cândan dahi yeğ
Bir demin görür iken iki cihândan dahi yeğ
Akdı bir serve dahi âb-ı revândan dahi yeğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vây gönül
Ahmed’em kim okunur nâmım ile nâme-i aşk
Germdir sözlerimin sûzile hengâme-i aşk
Dil elinden biçilipdir boyuma câme-i aşk
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vây gönül