“Kör entelektüellere”
“Beğenmedi gitti bir başkasını
Geleni gideni durmadan taşlar
Şiirin damlası yok mısralarında
Gelir bir de bize şairlik taslar”
Ne şiirler yazdım sen uyuklarken
Duysan da şairim hiç duymasan da
Kaç şarkı bıraktım sen sayıklarken
Saysan da şairim hiç saymasan da
Bir hançer misali batsa derine
Bunlar ne deyip de gitse zoruna
Şu yazdıklarımı şiir yerine
Koysan da şairim hiç koymasan da
Sen de mi şiirin çiçeği suyu
Sen de mi kilosu ölçüsü boyu
Değişmedi gitti b.kunun huyu
Yesen de şairim hiç yemesen de
Şiirin tapusu sana mı kaldı
Özünü kökünü baban mı aldı
Seni bu çayıra söyle kim saldı
Doysan da şairim hiç doymasan da
Bakmadan gözünün kırık camına
Ötüp duruyorsun kimin namına
Bırak sen şiiri kendi canına
Kıysan da şairim hiç kıymasan da
Bakmadan aynada kendi boyuna
Düştün bak kazdığın kendi kuyuna
Sen kendi çetene kendi soyuna
Uysan da şairim hiç uymasan da
Dokunsa da artık biyolojine
Destursuz girmişim cantolojine
Senin o hormonlu antolojine
Koysan da şairim hiç koymasan da