Ölüm ilanları ve panzer seslerinden uzak
Bir yaz geçti yabanıl koynunda doğanın
Unuttuk bir zaman meyhanelerin arabesk
Uğultusuyla sırnaşık kızlarını diskoların
Aşkı ve çılgınlıkları nasıl da unutmuşuz
Oysa sevmeyi, gülümsemeyi bilmiyorsa insan
Öfkelenemez bile artık ve kent öfkesiz
İnsanlara yenilmemiştir hiçbir zaman
Adını bilmediğimiz çiçekler topladık
Kanatıp durdu parmaklarımızı kızılcık
Kuşburnu ve böğürtlen dikenleri
Çobanlarla dolaştık bütün bir yaz
Ama yine de kentteydi aklımız
Işıldarken yıldızlar ordaki dostlarımız gibi