Bindim Mikelanj uçağına
Ekmeğime sürdüm gökyüzünü
Akdeniz’i bardağıma doldurdum
Kafayı çektim sonra
Giydirip kuşattım güzel Türkçemi
Saçlarını taradım ördüm
Koluma taktım şiirlerimi
Palermo’ya gezmeye götürdüm
En acı gurbetin
Dil gurbeti olduğunu
Palermo’ya inince anladım
Kimseler görmüyordu
Burkulmuş yüreğimin
Dilim dilim olduğunu
Kimseler bilmiyordu
Başımda bir karasevda
Ağzımda acılardan
Tutulmuş bir dilim olduğunu
………………..
………………..
İndim Mikelanj uçağından
Şiirimin toprağına ayak bastım
Toprak mutlu ben mutlu
Züğürt görünmeme bakmayın siz
Ben aslında dünyanın
Büyük zenginlerinden biriyim
Biraz Remzi İnanç’ım ben
Biraz Mustafa Ekmekçi’yim
Gülmektir güldürmektir
Sevmektir en büyük servetim