İşte benim şiir anlayışım, diyor Pavlov:
Uzun deneylerden sonra, tabak içinde
yemek götürüp de üç kez vurduğum zaman –
zinciri üç kez sallayıp karşımda
sevinçten ağlamayı öğrettim köpeğe.
Köpeğimi öldürdüklerinde – tabağa
ne zaman üç kez vurduysam ardarda
-zincir üç kez sallanırdı kendiliğinden
tabaksa başlardı inlemeye acısından…
Benim şiir anlayışım işte şöyle, diyor Şagal:
Zincirle güneşe bağladığım bir ineğim vardı,
çevresinde dizboyu yeşillikler
çok eski bir Slav kilisesi yanında,
damlar ve yıldızlar arasında otlayan.
Pırıl pırıl bıçak değildi onu göklere kaldıran –
bendim, ben, Tanrı katına çıkartarak kendimi,
ilkel-biçimdir çünkü ulaşmak istediğim sonuç
bu yüzden – onu göklere çıkarmanın suçu
benim suçumdur yalnız.
Çeviri: Suat ENGÜLLÜ