Gerçi dilber gitdi itdi va’de-i vasl ile lâf
Korkarum ol serv-kâmet vâ’deye ide hilâf
Rabbenâ ahfeznâ min el-mevt bi-hecr ü ihtilâf
Yâ gıyâse’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahaf
Tâ kıyâmet şöyle bâkî ola fırkat korkarum
Olmaya cânân ile bir dahi vuslat korkarum
İrmeye pîr-i mugandan bana himmet korkarum
Yâ gıyase’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahâf
Va’de-i vasl eyleyüp gitmişdi gerçi ol güzel
Eglenürdüm vasl-ı ümmîdiyle idüp tûl-ı emel
Şimdi havfum bu ki vâ’de irmeden ire ecel
Yâ gıyase’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahâf
Va’de irdi itmedi ‘ahde vefâ ol pür-cefâ
Va’deye küymeye gibi işbu ‘ömr-i bi-vefâ
Şöyle hecr ile ölem gidem gibi ben mübtelâ
Ya gıyase’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahâf
‘Âşık u âşufte vü bî-cân u dil tenhâ vü zâr
‘Işk derbendine düşdüm reh-zen oldı çeşm-i yâr
Kûy-ı vasla irmeden irişe gibi hatt-ı yâr
Yâ gıyase’l-müstagîsîn neccinâ mimmâ nahâf