Olup her zahm agız her fetîl anda zebân yir yir
Derûnum çâkin eyler ‘âleme şerh ü beyân yir yir
Bu âh-ı âteş-efşânum benüm bir kilk-i zerrîndür
Yazar ta’vîz-i sâk-ı ‘arş içün nûr-ı duhân yir yir
Kızarmış tâb-ı mülden gül gül olmış ‘ârız-ı dilber
Melâhat şâh-sârında açılmış erguvân yir yir
Egerçi ney-şikâf olsa sadâ itmez velî nâlüm
Füzûn oldı olaldan çâk-i cism-i nâ-tüvân yir yir
Degüldür dâg-ı âteş-nâklar cism-i figârumda
Kül oldı yandı cismüm oldı ahkerler ‘ıyân yir yir
Şikenc-i zülf-i pür-çînün olupdur pîç-ender-pîç
İder murg-ı dil-i ‘uşşâk anda âşiyân yir yir
Ney-i nâlân olup gitdükce gönlüm bezm-i cânâna
Tolaşur rişte-i cânum ana çün rîsmân yir yir
Hayâl-i ebruvân ile gönül her nâvek endâzun
Hemân ta’lîm-hânedür ki asılmış kemân yir yir
Hat u ruhsârun anup agladukca ‘Âşık-ı şeydâ
Biter tarf-ı gülistânunda mîr-i ‘âşıkân yir yir