Şem’ gibi dilde dâg u başda âteş gözde nem
Şâm-ı hecrün subhı yok ki nâr-ı gamdan dinlenem
Seyr-i gülşende surûd-ı neyle herkes pür-tarab
Pür-hazân-ı harîk feryâd-ı dilden n’eyleyem
Devletünde kişver-i ‘ışkı müsahhar eyleyüp
Eşkümi subaşım’itdi âhumı mîr-i ‘alem
Onmaduk başumda yâ bu kara yazular nedür
Kankı Mecnûndur diyen dîvâneye yokdur kalem
Nâle kılsa gökde Zühre yirde kûh-ı Bî-sütûn
‘Âşıka dem-sâz olup âheng iderler zîr ü bem