Fasl-ı şita geçüp bahar erince
Şükufeler verir sana şan dağlar
Dürlü dürlü seyrangehin görünce
Karar edebilmez dil ü can dağlar
Her kaçan deruni eylesen nida
Bir aşık olunca dostundan cüda
Her bir guşelerin vermede sada
Arar sende bulutlar canan dağlar
Ateşin eridir komaz karını
Elden mi aldırdın nazlı yarini
Gözlerin ayağa döker varını
Nedendir serinde bu duman dağlar
Ah ettikçe sine bendin döğerim
Gözlerimden kanlı yaşlar dökerim
Aylar günler geçer hasret çekerim
Yolun ver geçeyim gel aman dağlar
Ömer’e bu dağlar durağ olmuştur
Hemdemi ah işi ferağ olmuştur
Sevgili yarinden ırağ olmuştur
Yaş değil gözleri belki kan dağlar