Gam diyarında kodu gittiyse cananın garib,
Nale-i cangahdan olmaz dil ü can garib.
Şahsar-ı gülde hoş tut bülbül-i şeydaları.
Kalmasın ey bağban, gülberk-i handanın garib.
Evvela gör küfr-i zülfün sonra inkarın yetür:
Bari sufi, durmasın göğsünde imanın garib.
Su dök ey saka-yı dü çeşmim hemişe payına,
Bağ-ı dilde saye-i servi-yi hiramanın garib.
Sorma zahm-ı gamze-i huban-ı asrı Zihni’den
Kes ilâcımdan tabîb, destin dermânın garîb.