Buzul Şiiri – Bejan Matur

O gölde buzlarla çevrilmiş, binlerce yıldır ölüydüm.
Uyandırdın.
Uyandım ve yanmış bir ormanın sisinde buldum uykumu.
Geceye yapıştı gövdem.

Bir buzulun derin ışığından tene akan beyazlık
Hatırlattı;

O gölde yürüdün sen.
Ten ve iz bırakarak.