mışıl’a, kedime
ben çıkıyorum
kaldırıp gözlerimi ikindiden
benim adım gülin
meğer ki suda bahar imişim
yüzer imişim geceme
at kestaneleri, yosunlar
arasında geçermiş adım
peki şimdi ben bir ayna olsam
bin ayna parlasam pazarda
baksa münire, süleyman
amcam uğur, güliz
sokaktan kızlar geçer öyleyse
ne çok güz boğulur suda
uzağa düşerim uçurumun siyahından
aydınlıktır bakışlarım
saçılmış kumaşlar bile tezgahımdan
derin mavilerle geçer
çünkü sevgiliyimdir
yatkınımdır ya gitmeye
ağır ağır açan
ağır bir ay penceremde
ay o tortusu zamanın
bir görünüp yok olur akşamda
benim adım gülin
meğer ki suda yaprak imişim
yüzer imişim geceme
kahve falları, sıvasız evler
arasında geçermiş adım
diye yazdım bilinsin
benim adım gülin
ben geceme teşekkür ederim