Sen miydin, Tanrım, o kerem sahibi,
Bir öğün yemek, bir testi şarap
Ve bir gecelik barınak için
Kapını çaldığımda
Hizmetçilerine
“Evde yok! ” dedirten?
Sen miydin, Lordum,
Aklın taş gemisiyle ruhun çölünde
Kalbim forsada kürek çekerken
Gökçe krallığının tepelerinden
Biraz kekik kokusu,
Biraz serinlik istediğimde,
Rüzgarın yalazlı dudağına
“Evde yok! ” dedirten?
Sen miydin, Efendimiz,
Sen miydin, şairlerin, yoksulların tanrısı
Sözcüklerin yalancı cennetinde
Dillerini bilmediğim yamaklarının,
Söz cambazlarının arasında
Yüreğimin kekeme diline
Bir ahenk, bir düzen istediğimde,
Yalnızlığın ilham perilerine
“Evde yok! ” dedirten?