hiçkimse kalmadı
çiçekler çarpık açıyorlar
ampuller eğriydi
merdivenlerden çıkamıyordum
tavan basıktı
sifon işlemiyordu
sıçamıyordum
işeyemiyordum
bir ölü militan baharı
bir apartman dairesinde bekliyordum
ben ki beklemeyi sevmem
beklemek benim için bir azap olduğuna göre
beni gazaba getirir
tramvay ihtiyarı duraklarında bekleye bekleye
ihtiyarlamış bir komünist olarak
gitardan çıkan tın sesleri
beni yeniden adam edecektir
havada havva olan bir adem
ve yaklaşırken bütün güzellikleri baharla birlikte
arkadaşlarım olan cazcılar
elbette bulacaklar bir acıbadem
ve biz yaşamayı yeniden kuracağız
bu zıkkım denilen ritim
ve stringtin
hepimiz yaşamaktaki inkılap içinde değiliz
yaşasın cazın getirdiği devrim.