Bir ağustos böceği
Ötüp durdu
Yıldızlı gökle
başaklar arasında
Bütün yaz.
Onun da vardı derdi
Kendine göre
Dünyanın ve insanların haline
Kızdığı olurdu
Fakat her şeyi unuturdu
Ötmeğe başlayınca.
Kış gelip de bir gün
Görünce karıncayı kapısında
Ne kadar şaşırdı düşünün.
Bütün bir ömrün yüküyle
Ümitsiz, kırık
Yalvardı karınca:
Ne olur bir şarkıcık! ..