karın kapattığı yollara bakarken
sen gitmekten söz ediyordun
ben çemberin dönüp aynı yere gelmesinden
bak burası kaldığım yer; kış manzarası
aşk dediğin kardan adam
su içmez güneş yemez at çiğnemez
bak burası kaldığım yer; kalbi kar
kaldırmayanlar giremez
ben sende neleri…
fırtınaya tutulmuş yelkenli
çarpar gibi kabuğuna dünyanın
paramparça ruhumdan dökülenleri
ömrümce çalıştığım hayali
ayağım eşikte kulağımda deniz sesi
taş kırıcılar geldi duvar yapıcılar
öğrendim kirli duvarlara kara kalem hayatlar çizmeyi
doğurdum doğruldum yoruldum
ben sende neleri…
unuttum!
Kocaeli Şehiriçi, sayı 49, 2007