İç güveysiydim bu hayatta
Kapının eşiğinde kendine olmadık hayaller yaratan
Ne zaman özeleştiri yapsam
Aleyhime suç duyurusuna dönüştü kendi feryadım
Bundan geriye dönüş yok diyorlar
Olan oldu, bundan sonrası yarışın son turları
Bakıyorum herkesin elinden kaçmış hayat
Kim kimi arasa ne kendinde buluyor ne başkasında
Madem öyle bir desturla başlıyorum masala
Dişimi sıkıyorum, dilimi ısırıyorum, dünsüzleşiyorum
Yine de kalbimde kırıntılar kalıyor her vakit
İp koptuğu an beni eskiye fırlatıveren
Benim de bir şürekam varmış demek
Bir düş, bir kelime, bir şükür özlemi
Şeytanın günde dört kere dürttüğü ademin tekiyim
Afsız bir günaha karşı ömrünün dibine kadar zebani
Aşklar son buldu ama, buna bir harf daha eklemek olmaz
Kurutulmuş bir çiçek şimdi hayat kalbimizin satır arasında
Dedim ya içgüveysiydim… Horlandım, ezildim, üzüldüm
Sonunda benim kadar kimsesiz olduğunu anladı dünya