Browsing: Ante Popovski şiirleri

Hiç düşünmedim: Bu iyidir, bu kötü, Bu gerçektir, bu yalan.Hiç söylemedim: Bu geçmiştir, bu gelecek, Bu yaşayacaktır, bu ölecek.Beni böylesine…

Kırmızı kerpiçten eski duvar üzerinde duruyor biri ve bakıyor denizden başlayan bir yolun nasıl başka bir denize doğru uzayıp gittiğine.Yol…

8 Mart 1986’da şöyle bir haber yayınladı Üsküp Radyosu: Kabul sokaklarında anneler sakin geçen bir gösteride ölen çocuklarını gömebilmek için…

Ordunun biri bir yanında diğer öbür yanında savaş alanının.-Savaşta düşenlerimizi gömebilmemiz için ödünç bir parça toprak verin bize diye yalvarıp…

Alacakaranlıkta beyaz bir kuş konar omzuna, kucaklar onu şen şakrak, fısıldar:-Haydi bu yalnız gecede gizlenelim senin düşlerine… -Ödünç ver kanatlarını…

Nâzım Hikmet’eBir kayınağacı altında… Bir kayınağacı altında değil – kayınağacı üç yüz yıl yaşar yalnızca! Bir kavak altında… Bir kavak…

Zincire vurulmuş kitap gördüm, diyorsun. Ya kitaptaki insanlar, ya kitaptaki çocuklar? Sözler ve harfler? Ne yapıyorlar? İnsanlar ve çocuklar, sözler…

Bir şeye inanıyor musunuz? – İnanıyorum! İnanıyorsanız, o halde neye Ve kime inanıyorsunuz? -İsa’ya mı? -Allah korusun! -Marks’a mı? -Hiç…

İşte benim şiir anlayışım, diyor Pavlov:Uzun deneylerden sonra, tabak içinde yemek götürüp de üç kez vurduğum zaman – zinciri üç…