Behçet Necatigil şiirleri

Kimi kağıtlar Aydınlığa tutsanız Çizgi, resim, bir şekil.

Az geri çekilme her yeni yapı Geçsinler geniş Taşıtlar adam almıyor, geçsinler ge………………..

Hep böyle: Kömür aldı, mendiller sallandı; Trenler gitti ona doğru, İstasyonda deliler gibi………………..

Üstünüzde gözleri Camlar ardından yaşlı Bakar Tanır gibi sizleri.Ya d………………..

Ömrüm böyle geçti Karşıda bir duvar Üstelik ben değildim Oynatan gölgeleri.

Gözler, çekmeler ona göre Zaten dar Kalmasın geldiğinde Hepsi dolmuş olsunlar! Çok sıkın………………..

Şu beyaz köpüklü deniz, Hayra alamet değil. İskele gaz………………..

Suçtur uzun yaşamak İntihar

Gerekliydi uzaklarda bunalınca İkinci ev!

Biz o tutsaklığa Uzakta düştük, Döneriz ke………………..

Bölün bölün kaç parça, evleri düşün Dayanılmaz özlem uzaklara. Önlenmez korku: Ölüleri düşün! Sonra ………………..

Evler hangi karanlıkta İçten yanar ışıkları? ………………..

Benim oralarda hiçbir işim yoktu Şeytana uydum Aç ahtapotlar kaynaşırken dipte Kaypak kalabalıkta sürükleni………………..

Tanrı onları dört gözden ayırmasın Hiçbiri anne baba yokluğu bilmesin.Büyükler gidince çocuklar küçükse onlar da ölmeli Çünkü kendi evlerinden ga………………..

Yazgı üzerine çok şey yazıldı Kağıt üzerine yazıldı. Sarkan gerdan, kırı………………..

Uzun sürer Filim, tahlil Kanda bulgu.Al………………..

Adi bir zabıta olayı Büyükler, bebeler – – Bir evi yere………………..

Savaş hattı, siperler Sefertası apartımanları geç Horlanmış, sıkkın Kuru çim, boş havuz, kavruk taflan Yaşlılar, çocuklar soluklansın Tek tük park…

Saksağan akıllı hayvan, Gaipten haber vermişti Nuh’un gemisinde bir zaman.Öter bahçedeki dalda: Gözün aydın, gözün ………………..

Ağır hastalara ayna tuttunuz mu Ölgün buğusu bir soluğun Gitmek rahat görünse Eski gü………………..