Bunları da Okuyun
Browsing: Hasan Hüseyin Korkmazgil şiirleri
bir bir yitiriyorum sevdiklerimi ellerimden kuşlar gibi uçup uçup kuşlar gibi uzak dağlar ardınaçivilenmiş gözlerime kiminin o yalvaran gözleri yakıyor…
Bitti temmuz, yine bitti Kırlangıçlar çekip gitti, yine gitti Kaldık yine kaygularla başbaşa yine kaldıkYarın yine yapraklar, yarın yine yağmurlar…
Bu Demir Divriği Dağlarından Ben Söktüm Ulan Ben Söktüm Bu Namlu Divriği Demirinden Ben Döktüm Ulan Ben DöktümBu Ak Bileklerde…
dur gitme bekle biraz bu belki son buluşmamızdır belki şimdi şuracıkta ama belki hiç bilmediğin bir ezik kurbağadır ıslak betonda…
Sabah güneşi doğmuş Kırmızı boyalı konaklara Yar bizi davet etmiş Elmalı yanaklaraSu akar ince ince Suya yıldız deyince Dut mu…
Gökte bulut yerde kar Seçilmez olmuş dağlar Ne bir ses ne bir ışık Oy lili oy lili oy lili Ağamsın…
Başım gezer bulutlarda Ayaklarım kan içinde Yürürüm tuzak tuzak Üstüm başım kan içindeBayram gelmiş neyime İşim aşım kan içinde Ne…
Uyuyup uyuyup uyanıyorum hah diyorum herhalde tamam yağmur yağmayagörsün zifiri karanlıkta şimşekler çiziçizivermesin penceremin camını ışıklar kararmasın tren kalkarken hah…
Çirkin değil benim halkım Anlar dilinden aynaların Konuşur aynalarlaNevruzcana nazlıdır o Sarp kayalarda gizlidir Sümbüldür boynu bükük Ağıtlar tanığıdır Söğüttür…
Ben derdimi hangi dağa Yüreğimi hangi suya diyemiyorum Sen benimsin bahar gözlüm Yarınlar da ikimizin yürüyoruz Turnalar oy sevdiğim oy…
gördüm babaların ağlamasını dalları düğüm düğüm gövdesi kahve falı bir zeytin ağacını köklemek var yasökmek var ya sarp yamaçtan ardıcı…
Prangalar takmışım kalbime Kelepçeler ise gönlüme Ne seveni ararım ne seni Yalnızlığım tahta çıkmış neyleyim Bulutlar dostum olmuş Güneş düşman…
kollarını o biçim kavuşturma, kötü çok kötü acır gibi bakma yüzüme yoksulluğum büyüyor aç şu perdeleri nella aç nella uykum…
Bak Bedri dinle beni, Dinle beni ikigözüm kardeşim Yücel diyor ki Bedri (kapı çaldı bi dakka ……………….) Hayır Zeki değilmiş,…
Karanın mavileşe mavileşe mavileşmesi dönüşmesi altun sarısına mavinin ve sonra ayçiçeğinde ivecen bir balarısı yani sen yani ben yani biztoprağın…
tarlakuşlarına inanır allaha inanmazdı denizi ilk gördüğü gün ölüm ölüm diye bağırdı ve gözlerinde mavi yıllarca çalkalanıp durdubakınca ağaçlar inildeşir…
bıyıkları olu kartal kanadı kasları yıkık durmuş güneş altında dünyaya karsıBasında kirli yağlık ayağında partal postal hey mistiktüfeği sağ elinde…
Ben bu kapıları bir bir açarım açmasına ama kırarım Şehzadelerle gitti ölü devin altın anahtarları Masallara dönük yüzlerinizde o hiç…
seni kimler kaçırdı o güzel yazlarımdan – güzelim nere gitti tohuma deresinde – o ishalli yalnızlığım saclarının uzun uzun o…
Himalayalarin tepesine tirmanmak guc ama mumkun Okyanusu asmak da guc ama mumkun Ay’a ulasmak da oyleAma mumkun degil iste Bulbulun…