Browsing: Mevlâna İdris Zengin şiirleri

Burası dünya. Gece gece gece Burası dünya ve biz artık çok sıkıldık. Oyun bitti, zifiri karanlıkta belalar uçuşuyor Dünyanın yalanları,…

Bahar geldiğinde ben yaşlanmıştım Kaybolan bir müzikle yıkanıyordum yorulunca Ne varsa unutmuştum Göklere yerlere ve sözlere ait ne varsa Baharın…

Sonra çok ateşler gördüm hiçbiri ısıtmadı Yakıp da bıraktığın şu zalim bedenimiEn zoru ellerini unutmaktı ve ıslaktı çimenler sonsuz ıslak…

birazdan kıyamet başlıyacak başlasın geldik gidiyoruz bağışla bizi büyük uykular gördük rüyada hayra yorduk herşeyi herşey dediğin nedir ki sen…

Nerde boş kağıt bulursam Şiir yazıyorum Resim yapıyorum Karalıyorum…Nerde boş ağaç………………..

Azaldı günlerim biliyorum Kelimelerim azaldı Bilsen sonsuz dikkat ediyorum Senden başka şey konuşmamayaYeni şarkılar yen………………..

Allah uzak değildir Zaman hızlı geçer yalnızcaUnutulanlar vardır Dünya biterken telaşla hastanelere uğrayıp Hayata açılmayan bir sokağın adresini sorarlar Işıksız…

Bir kum tanesiyim ama Çölün derdini taşıyorumRüzgâr Her sa………………..

Bir çocuk artık insanlara inanmayıp Ormandaki………………..

Kim ne olmak istiyorsa onu olsun mu bu şiirdebiriniz birkaç yıldız taksın gökyüzüne biriniz çay hazırla………………..

Çocuktum her şeyi anladığımı sanıyordum Sonra büyüdüm Bombaların ve bankaların dağlardan ve ırmaklardan Fazla olduğunu gördüm Bahçıvanlar generallerden Menekşeler mermilerden…

Kimsenin olmayan bir yoldan geçerken Kimsenin olmayan bir resmini gördüm hayatınBüyük dalgınlar vardı Cevapsızlar Hiç deniz görmeyenler Kimseye bir şey…

Her doğan çocuktan izler taşıyorum Yorgun, ağlayan, susamış Tarihin gecikmiş sabahı öncesinde Başları yastıklarından kaymış Uyuyan Çevresinde meleklerin kanat çırpışlarından…

Bir ben kalsam yeryüzünde Yine de Şarkımı söyleyeceğimMilyarlarca adam üzerime yürüse Yine de Şarkımı değiştirmeyeceğim

Elinde kuşlarla gelip ağlayan çocuk Seni kaybettim Sen ki bir çizgi kadar inceydinİşte benim kaderim Bulur ve kaybederimIrmakları geçtim bir…

Ömrümüz kısa biliyor Aramızdan ne kadar çok menekşe geçerse o kadar iyi Ellerini çektin ve karanlığımız başladı Biraz ışık için…

Ah her şey burada kalıyor demek Bu içimizi ısıtan güneş Özenle kurduğumuz evler Aşk için büyüdüğümüz günler Yorgunluklarımız O aziz…

Geçenlerde bir şüphe Düşüverdi içime Ya ölürsem bu geceBu şüphe kıldan ince Bir şey koydu içime Uyumadım o geceFakat ben…

Başka kılan bizdik ikimiziHani bir akşam durup göğe bakmıştık hayatın ortasında Ne gördüğümüzü söylememiştik kimseye Kimse de umurumuzda değildi hayatın…

Yani ben ölmeli miyim anne Şarkılar söylemeden Yeryüzünü bilmiyorum gökyüzünü bilmiyorum Uçurtma uçurmadan ve daha yürümeden