Ümit Yaşar Oğuzcan şiirleri

Sensizliğin ölüme benzediği o yerde Bir el uzanır çeker beni yaşamaktan O kalır dolu, hüzün dolu gecelerde Birer kan çanağı…

Bir adam üçe bölündü Ömrün daracık sokaklarında Üç ışık yandı ansızın O yorgun gözkapaklarında………………..

Artık hiç sabah olmayacak yavrum Çok uzun sürecek bu siyah gece Ta zaman durunca, ömür bitince Alış karanlığa, gözlerini yum…

Güneşin akşam hüzünle battığı Karşıdaki karlı dağlar yalnız Düşe yaprak, esen rüzgar yalnız İnsanda ölümün yalnızlığıYalnız ………………..

Ne kadar saklasan özlediğin belli Söndüremezsin içindeki yangını Başlamışsa zamanların en güzeli Artık susturamazsın dudaklarını Anlatır özlemi………………..

Benim memleketim yanar kavrulur şimdi Tarlalarda başaklar sararmıştır Yel esmez, yaprak kımıldamaz ağaçta İnsanları yağmur diye göğe el açmıştırBir bulut…

Bir yağmur mevsimi sevişmeliyiz seninle O kapkara, o delinmiş gökkubbenin altında Çılgınlar gibi… Islak çimenlerin üstünde boylu boyunca… Yağ………………..

Memnunum yaşamaktan Güzel bir kadın görsem Gönlü………………..

Rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece Yüzlerini elleriyle kapatmışlardı Bakışlarında çirkin olmanın utancı Kalplerinde Tanrıların merhameti vardı. ………………..

Ne kötü bir dünya bu; sevgisiz, acımasız Yaşarken dolu dizgin, ölüvermek apansızSen, en güzel yerinde olsan bile yaşamın Alırlar, götürürler…

Alev alev yanmadadır Ruhumda deniz köpüğü Benimle uyanmadadır Tanrıların en büyüğü Dünyalara sığamıyan S………………..

Kim bilir yalnızlığı kadınlar kadar Karlı dağların en yüksek tepeleri mi Terk edilmiş şehirlerin caddeleri mi Gökyüzünün yıldızsız geceleri mi

Hangi sokaktan geçsem Pırıl pırıldır parke taşları Ayağın değsin yeter Açılır kapısı cümle güzellikleri………………..

Hep o tren sesleri, vapur düdükleri Başımın içinde hep o çıngırak Bir adam yürür geceleri alnımda Kocaman elleriyle davul çalarakDört…

Duysak ayak seslerini akşamın Ve sokaklardan el ayak çekilse Bir ürpertiyle duyarım o zaman Seni çağıran sesi uzaklardanNe zaman ayrılık…

‘Bir zaman lale de sendin bize peymane de sen’ Az mı sular içtik o Çoban Çeşmeleri’ndenBir zaman senden esti şiirin…

Siz ölüler ne yaparsınız toprağın altında Canınız sıkılmaz mı? Öyle çırılçıplak üşümez misiniz? Eviniz, vatanınız hatırınıza gelmez mi? Dünyada kalanları…

Önce iki şiir okuyacağım İkiside birbirinden güzel BeğenmiyeceksinSonra hayallerimden bahsedeceğim Yepyeni otom………………..

İşte uzaklara gittim çok uzaklara Kıyısında bu soğuk denizlerin Seni düşünüyorum Doremifa Ayaklarımın altında kumlar çıtırdıyor Başımda büyük dalgaların sarhoşluğu…

Bütün duvarlara çizdiğimiz resim Geçip karşısına ağladığımız Ey dünya kurula………………..