Bunları da Okuyun
Nail Abbas Sayar şiirleri
Orta yerde dolaşan yığın kemik, yığın ettir Senin insan dediğin rivayetten ibarettir.1986
Bir koyup on alana elbet her şey vız gelir Ak borsa, kara borsa en güzel taviz gelir Baş toprağa dayanır…
Her kırık dökük mezartaşı Aynı türküyü tutturur. Toprak hayatı sevdirir, Sonra unutturur…1980
Ne yaptığın bilmez oldun Şaşırdın sen insanoğlu Gidişini bir çıkmaza Düşürdün sen insanoğluTuttun nefis tabağını Boğdun gerçek bebeğini Ruhu değil…
Sen bilmezsin bozkırın akşamlarını, Batıda bir tepsi erirken Doğudan bir tepsi çıkar Alaca ışıklı tepeleri, Yamyassı eder şarkılar.Bir içli keder…
Bu dünyanın mihnetini Yer yüzüne çıkan bilir. Kör lâmbanın kıymetini Çıra,bezir yakan bilir.Hayaliyle saltanatın Üstündeyiz tor bir atın Yumruğunu şu…
Gece iniyor çatımdan aşağı Ayağı takılıyor pencereye Orta yerde ezilen benim Anlatamazsın ki geceye.. Anlatamazsın ki doğacak güne Karla süzülen…
Bozkır uzar gider göz aydınlığınızda Bir ağaç bulursanız canla baş üstü Ben toprağım, bozkırın anası Ben toprağım, Anadolu’nun yorgun yüzüyüm…
Uçmakta kuşlar Geçmekte zaman Kadeh tutmuşlar, İçmekte zamanTitreşmede sesler, Donmakta hevesler. Etrafına hisler, Saçmakta zaman. Tattırır her çağını Bozar gençlik…
Dört mevsim ötesi gördüğün iklim Başka dünyalara aitti. Açmak istemesen de gözlerini Rüya bitti…“Neco’ya Mektuplar”, Yozgat 1959
Yozgat’ı dinliyorum gözlerim kapalı Geyik tepesinden bir güneş, Selâmlıyor büyük sabahı, Güleç vuruyor, Tuzlayanın, şeker pınarın, Çatak mahallesinin evlerine… Cam…
Vaızlarla dünyayı adam edemedik İdraki üstümüze dam edemedik Binler, yüz bin, milyonları oldurduk ama, İçimizdeki şeytanı idam edemedik.
Her hücrede eşyada görünen âyet benim Sabrın son noktasında devlet, vilayet benimAğaçtaki daldaki vahdetteki sırda var, Şüpheye açık kapı, ve…
Tutup attılar okyanusa Sabaha karşı gemiden. Yıldızlar uzattı iplerini Işıklar erirken pencerelerde.. Karanlık üç renkli göründü Birinde su yuttum. Birinde…
Dünya evi kuvvetlinin Bize burdan çık diyorlar Yalan yanlış yaşam gördük Yeter hatta çok diyorlarTek ayak üstünde bir yer Düşünce…
Bilmem güneşin doğduğu yeri, Aklım fikrim ışığındadır. Benim yazımın akı, karası Alın kırışığımdadır…“Şey”, Yozgat 1966
Uçsuz bucaksız bir yalnızlık Ve her şeyde sensizliğin kederi Yağmur yağıyor inceden Sabahtan beri.. Koğsan gidecek gibi değil bulutlar Yağmur…
Gökyüzü bütün renkleri bölüşmüş, Umutsuz bir siyah düşmüş payıma…1973
Seni düşüncemden kanım çaldı Değişti içimin nabız atışı, Gözlerimin, Birinde sen, birinde ben… Rüyâları beraber görüyoruz artık, Her şeye yaşamak…
Nasıl seversin şu gökyüzünü? İnsanı çıldırtasıya güzelleşir. Hele dalınca ufuklara; Dokunsan ağlıyasım gelir. Sanarım gökler çaldı içimden İyiye, güzele duyduğum…