Browsing: Necip Fazıl Kısakürek şiirleri

Ölürken aynı âhenk, salâ sesinden sızan: Kulağıma doğduğum günde okunan ezan.

Ne kervan kaldı, ne at, hepsi silinip gitti, İyi insanlar iyi atlara binip gitti.

Birazcık su ve kepek, şu kuduz nefse kifaf; Dünyada varsa söyle, sabaha çıkan zifaf! ..

İman. İhlas, vecd ve aşk, bunlar birer kelime, Kelimeyi boğardım verselerdi elime…

Bu dünya bir benzeyiş, bir vatanı andırış; Ve göz, görmediğine kendini inandırış! ..

Hasis sarraf, kendine bir başka kese diktir! Mezarda geçer akça neyse, onu biriktir!

Hasta olsam, ilâcım, çorbam, sütüm, o kitap… Suda mantarım, gökte; paraşütüm o kitap…

Ateş benim yıkayan, yuyan, emzirem annem! Bir arınma kurnası olsa gerek cehennem…

Kudret O’nun; gayrında ne mecal var, ne tüyan; Alim ilmine yansın, pazısına pehlivan…

O kanun ölümsüzlük nizamının hevengi, O kanun doğru, güzel, iyinin tek mihengi…

Sayılar yalnız Bir’in kendi dalgalanışı, Sayılar kemmiyetin keyfiyeti anışı…

Hasret bir rüzgâr, kapı kapı aralar geçer; Gördüğüm her güzel şey, beni yaralar geçer…

Su çekildi, göründü sanki zamanın dibi; Korkuyorum, bu akşam kıyamet varmış gibi…

“Var”ın altında yokluk, yokun altında varlık; Başını kaldırda bak, boşluk bile mezarlık..

Renkte, seste, ışıkta her şeyde bir ihtizaz; Her şeyde bir titreşim, zikir, fikir ve niyaz…

Tek neşe bu dünyada, var olmanın sevinci; Ve tek ilim, varlığın bilinmeden bilinci….

O dem çocuklar gibi sevinçten zıplar mısın? Toprağın altındaki saklanbaçta var mısın?

Perdenin ardı perde, perdenin ardı perde, Her siper aşıldıkça gaye öbür siperde…

Yalnızlar! .. O havuzun çevresinde birleşme… Susuzlar! .. O havuzda suyu kesilmez kesme!

Zıtlar arası ahenk, af ve günah yarışta; Bütün zıtlar kavgada bütün zıtlar barışta….