Necip Fazıl Kısakürek şiirleri

Çocukken gün battımı, bir köşede ağlardım; Nihayet döne döne aynı noktaya vardım.

Kim var o nizama ki, Hak yolunda kırbaçlık; Fırın, fikir ekmeği verinceye dek, açlık…

Yalnızız, beşikten tut, tabuta kadar yalnız; Ülfet, kara yalnızlık madeninde bir yaldız…

Ne kadar göz bebeği varsa üst üste gelse Yine ayrı manzarayı, ayrı görüş herkese..

Bu gömlek dikiş tutmaz hep söküle söküle; Bütüne gel deseler ve gitsek güle güle…

İnsandan murad onlar, ölümü öldürenler; Ötenin ötesinde sonsuz hayat sürenler…

Sordular: Adresi ne? .. Çeşmeye karşı, dedim; “Çanakkale içinde aynalı çarşı” dedin.

Maymun: “insan bendendir, bu benim devrim” dedi; Başına bir oturak geçirdi, “devrim” dedi! ! …

Şehirlerde tabanım değil, yüreğim yarık: Nur şehrine gidelim, yürü, çilekeş çarık!

Bu dünya bir tamam’dan eksiklikler âlemi; Kopuşlar, ayrılıklar, kesiklikler âlemi…

Bir kalbim varki benim, sevdiğinden burkulur: Kahredenden ziyade, sevilenden korkulur…

Bir nizam ki, eskimez, yıpranmaz, sendelenmez, Mekân onu aşamaz, zaman onu delemez.

Bin sene evvel, iğne ucuyla delindi zar; Resûlden haber geldi, mezarsız öldü Sezar! ..

Akşamı getiren sesleri dinle Dinle de gönlümü alıver gitsin Saçlarımdan tutup kor gözlerinle Yaşlı gözlerime dalıver gitsinGüneşle köye in, beni…

1400’e bir yıl var, yaklaştı zamanımız; Bu asırda gelir mi dersin kahramanımız?

İçimde bir fırın var, ateşi yakan ateş, O ne alev deryası, çiçek bahçesine eş.

Tek tek kalktı eşyamız, ahşap ev bomboş kaldı; Güneş gözünü yumdu, has odamız loş kaldı…

Allah, Resûl aşkıyle yandım, bittim kül oldum! Öyle zayıfladım ki, sonunda herkül oldum.

21.12.1943 – 22.12.1943 (1 gün) Bir Günlük Hapis: Askerken (16.1.1943 – 16.4.1943 / Erzurum) siyasî bir yazı kaleme aldığı için…

Eski hane,eşyası boşaltılmış barhane; Şimdi mektep salhane,işyeri kumarhane… 1976