Niyazi Akıncıoğlu şiirleri

İnsanlar var ki adaşım; yeşil dut yaprağında, yürür ormanlar gibi ve bir ipek böceği kahramanlığında, Alaysız, merasimsiz ve muttasıl; Sulhun…

Dün; hatırımda değil belki geçen gün turnalar geçti de bir garip oldum.Soyunuverdi gönlüm, yılları bir bir, söğüt dalı atım kişnedi…

Radyoda bir hüzzam şarkı var dışarda sümbül havası ‘halbuki şimdi uzak ufuklara kar yağıyor’Daha evvel ajans dinledik zincirlerini şakırdatarak geçti…

Yeni doğmuş gibiyiz, kitaplarımız, defterlerimiz yeni Dünya eski bile olsa, gün aynı günse de bacamız tüter, destilerimiz dolu. Elden öğün…

Selamın geçiyor besbelli, yeşerdi telgraf direkleri; seneler sonrası, ormanından ayrı.Bir sevinçtir aldı kırlangıçları, rastgele öpüştüler; düşünmeden günahı, öbür dünyayı.Ben deli-divane…

Görünmez ellerin sağdığı bulut, Yağmur ki Allaha bağlanan umut; Ellerini göğe kaldır açık tut: Tarlada çamur teknede hamur Ver Allahım…

Adını ilk defa Yedibelâ Rasimin hançerinde okudum. Çocuktum. Çatal geyik boynuzu kabzasında İlk Bursalıyı tanıdım: “Bıçakçı Remzi” yazıyordu. Ve kıvrak,…

Bir yerde görürsen ki: Ağır ve edalı akar, dal dal söğütler öperek samur üç belik gibi üç koldan sular; müjdeler…