Resul Rıza şiirleri

Zengin süfrenin yaraşığı Ağır tezyiq altında sıxılıb qatılaşmış mavi. Denizin qezebi. Xalçada göllenmiş ilmeler. Ehüraslı öpüşün acı xatiresi. Gözlerin göbesi.…

Nenemin gelinlik şah. Kabab qoxusu. Döyüşden çıxmış Qıratın nalı. Gecenin tabutuna salınmış örtük. Qessab baltası altına düşmüş kötük. Dodaqlar, dırnaqlar.…

Dolu denli sünbül denizi. Şikest bir övlad anasının benizi Payıza bürünmüş ağaçlar. Payını güdüler yemiş adar. Mehebbete leke salan cingiltili…

Ağ, qara, sarı, yaşıl, qırmızı; heresi bir sınaqla bağlıdır. Biri hesretimizi xatırladır, biri derdimizi, biri arzumuzu. Meresinde bir me’na arayıb…

O gelende, ümid gedirdi. Onu görüb, yubandı. Nefesi güzgünü bele terletmeyen xestenin damarına axandaqan, ümid qayıtdı geri. Adamların gözünde göründü.…

Ömürlük dustağın qisa yuxusu. aylı gecede buludların köbesi. Torpağın sexavetii. Van-Qoqun “günebaxanları”! Mehebbetin barmağa dolaşmış damgası. Qul ağası. Söz bezeyi.…

Yuxulu bir körpenin tebessümü. Ümid. Temennasız yaxşılıq. “Sizde xerçeng yoxdur! ” sözlerinin deyildiyi deqiqe. İnsan seadetine sebeb olan her şey……

Bülbüle atılan böhtanlar. Ucuz seadet Qayğısız kend ve onun tesvirini vermiş hepend. Arpa suyunun mezesi Bayağı dostun tezesi. Cüt çarpayım…

Ben isterim ki, Bulutlar ağlasın Çocuklar ağlamasın. Hiçbiri öksüzlük Yetimlik duymasın.Ben isterim ki, Konuşsun her çiçek kendi dilince Silahların kesilsin…