Evvel zaman içinde
Bir deniz ülkesinde,
Adı Annabel Lee idi,
Bilirsiniz belki,
Yaşardı bir körpecik,
Sevilmek ve beni sevmek
Kızcağızın tek fikri.
Çocuktuk ikimiz de
O deniz ülkesinde,
Fakat sevgiden daha bir sevgiyle
Sevdik birbirimizi
Ben ve Annabel Lee.
Cennetin kanatlı ferişteleri
İmrenirlerdi bize ve sevgimize.
Ve bundandır ki hayli zaman önce
Bu deniz ülkesinde bir gece
Bir bulutun rüzgârı esti
Üşüttü Annabel Lee’mi.
Sonra soylu yakınları geldi
Ve alıp götürdüler onu benden,
Bu deniz ülkesinde
Kapatmak için bir gömüte.
Cennetteki melekler bilmezlerdi
Mutluluğumuzun yarısını bile.
Kıskanıp durdular bizi:
Evet! Buydu nedeni
(Herkes bilir bunu o deniz ülkesinde)
Bir bulutun rüzgârı geldi
Üşütüp öldürdü Annabel Lee’mi.
Ama kim varsa ki
Yaşça başça ileri
Sevgimizin gücünü geçemezdi.
Ne gökteki cennet melekleri
Ne de deniz altı cinleri
Canımı ayıramaz bile
Canından güzel Annabel Lee’min
Cananımın hayali olmadan
Işıldamaz ay asla.
Ve gördüğüm yıldızlar değil asla
Parlak gözleridir güzel Annabel Lee’min.
Ve gece boyu uzanıp dururum yanına
Sevgilimin, cananımın, hayatımın ve gelinimin,
Deniz kıyısındaki gömütünde,
Deniz kenarındaki kabrinde.
Edgar Allan Poe
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
http://www.antoloji.com/ismail_aksoy
http://ismailaksoy.blogcu.com
http://ismailaksoy.wordpress.com