Söz çatlar mıydı orta yerinden
Söyleseydim sana
Bir besteye benzeyen gülüşünde
Baharların yeşerdiğini
Ama ben bu şehirde mağlup
Krallar yaşattım
Her girdiği savaştan zaferle
Çıktığını sanan
Nasıl söylerim sana
Sırılsıklam olduğumu
Üstelik utangaç yalnızlıklarımı
Şiirleştirip
Bastırıyorum koynuma bıçak gibi
Belki de söz çatlayacaktı
Bir tren düdüğü bölmeseydi
Sessizliğimizi ortasından
Şimdi ben nice İstanbul’lar çıkarıyorum
Ceplerimden masmavi
Sen geleceksin ya
Kelimelerimi biliyorum
En ağır taşlar için