Bu Hazret-i İzzetden izhâr-ı hamd ile istimdâd-ı husûl-i metâlibdür ve Âsâr-ı şükr ile istid’â-yı setr-i Meâyibdür
Elhamdü li-vâhib’il-mekârim
Ve’ş-şükrü li-sahibi’l-merâhim
Veh’ve’l-ezeliyyü fi’l-bidâye
Veh’ve’l-ebediyyü fi’n-nihâye
Kad şâa bi-sun‘ihi beyâneh
Mâ a’zamu fi’l-bakâi şâneh
Sübhânallah zihî hudâvend
Bî-şibh u şerîk u misl u mânend
Meşşâta-i nev arûs-i âlem
Gevher-keş-i silk-i nesl-i Âdem
Sarrâf-ı cevâhir-i hakâyık
Keşşâf-ı gavâmız-ı dekâyık
Peydâ-kon-i her nihan ki bâşed
Pinhân-kon-i her iyan ki bâşed
Mi‘mâr-ı binâ-yı âferîniş
Sîr-âb-kon-i riyâz-ı bîniş
Yâ Rab mededî ki derd-mendem
Aşüfte vü zâr ü müst-mendem
Ez feyz-i huner haber ne-dârem
Cuz bî-hunerî huner ne-dârem
Şugl-i acebî girifteem pîş
Pîş u pes-i û tamâm teşvîş
Sengîst be-râhem uftâde
Bahrîst merâ hirâs dâde
Tevfîk-i toem eger ne-bâşed
V’er lutf-ı to râhber ne-bâşed
Muşkil ki der in girîve-i teng
La‘lî beder ârem ez dil-i seng
Muşkil ki mûrad ruh numâyed
Zin bahr durî be-destem âred
An kon ki dilem furûğ- gîred
Levham rakam-ı safâ pezîred
Âyîne-i hâtıram şeved pâk
Rûşen gerded çerâğ-ı idrâk
Kufl-i der-i ârzû bitâbem
Her çîz taleb konem biyâbem
Bahşed be-riyâz-ı devletem âb
Ebr-i kerem-i Rasûl u ashâb
Bu şükûfe-i gül-zâr-ı tevhîddür ve Nev bâve-i bûstân-ı temcîddür
Ey mûnis-i ehl-i zevk yâdun
Ebvâb-ı emel kilîdi adun
Ey genc-i atâ tılısmı ismün
Sen genc-i nihân cihaân tılısmun
Ey cûd-ı vücûdı kevne vâhib
Zâtı kimi i‘tirâfı vâcib
Ey silsile-i vücûda nâzım
Rezzâk-ı erâzil ü eâzım
Ey perde-keş-i rümûz-ı mübhem
Müstahfız-ı intizâm-ı âlem
Ey mûnis-i hâtır-ı perîşân
Bî-cân olana mahabbetün cân
Ey nakş-tırâz-ı safha-i hâk
Sâhib-rakam-ı hutût-ı eflâk
Ey muhtesib-i cihât-ı erkân
Kân-ı güher-i vücûb ü imkân
Ey mebde-i feyz-i âferîniş
Senden rûşen çerâğ-ı bîniş
Ey perde-i mâsivâ nikâbun
Senden özge senün hicâbun
Ey sırr-ı vücûdun emr-i ma‘lûm
Mevcûd hemîn sen özge ma‘dûm
Ey yeddi gül ü tokuz gülistân
Feyz-i keremünle sebz ü handân
Ey varı yoh eyleyen yohı var
Yoh varlığunda zann ü inkâr
Ey şâhid-i gayb perde-dârı
Fikrün güli ma‘rifet bahârı
Ey âleme feyz-i cûd senden
Halka şeref-i vücûd senden
Ey cümle cihân sana rızâ-cû
Senden hâlî senünle memlû
Ey şem‘-i ezel fetîle-sûzı
Bezm-i ebed encümen-fürûzı
Ey şirk ü şerîkden münezzeh
Sırr-ı ezel ü ebedden âgeh
Ey bâr-ı Hudâ-yı âlem-ârây
Tahsîn işüne hemîn ola rây
Ahsent zihî hakîm-i kâmil
Ne şükr ola sun‘una mukâbil
Fıtrat rakamın çeken zamanda
Hakkâ ki bu emr-i kün fe kânda
Hükm etdün kim ne ola ahvâl
Ne vaz‘ ile çizgine meh ü sâl
Devrân ne zamanda ola âhir
Her devrinde ne ola zâhir
Nişe ola ferd-i nesl-i Âdem
Her ferdi anun ne ede her dem
Eşyâya çoh etmezem tehayyür
Senden yanadur hemîn tefekkür
Eşyâ aceb olmaz olsa zâhir
Kim var senün kimi muzâhir
Ammâ çü sana kadîmdür zât
İdrâk sana yeter mi heyhât
İdrâkümüze kemâl-i hayret
Tevhîdüne besdürür delâlet
Endîşe-i zât kılmak olmaz
Bilmek bu yeter ki bilmek olmaz
Ol dem ki urup binâ-yı muhkem
Çekdün rakam-ı nizâm-ı âlem
Hakkâ ki hoş intizâm verdün
Ârâyişini tamâm verdün
Etdün gereğin ger az ger çoh
Bir nesne gereklü yoh ki ol yoh
Bir nev’ ile eyledün müheyyâ
Kim geldi kusûrdan müberrâ
Eşyâda egerçi râz çohdur
Ol kim ola râzun anda yohdur
Eşyâ nişe senden olsun âgâh
El kudretu ve’l-bekâu li’llâh
Bu münâcât deryâsından bir cevherdür ve Tazarru‘ ma‘deninden bir gevherdür
Yâ Rab kerem et ki hâr ü zârem
Dergâha besî ümîd-vârem
Toprağ idüm eyledün bir insân
Müstevcib-i akl ü kâbil-i cân
Ger cân ise hâk-i dergehündür
V’er akl ise sâlik-i rehündür
Men gülşen-i cân içinde hârem
Âyîne-i akla bir gubârem
Nem var ki lâf edem özümden
Mahv eyle meni menüm gözümden
Ol gün ki yoh idi mende kudret
Kıldun mana gaybetümde şefkat
Cân verdün ü sâhib-i dil etdün
İdrâk-i umûra kâbil etdün
Ger safha-ı sûrete misâlüm
Çekmezdi kazâ n’olurdı hâlüm
Hâlâ ki havâlegâh-ı cûdem
Makbûl-ı saâdet-i vücûdem
Yüz şükr ki yoh sana hilâfum
İnsâfum var ü i‘tirâfum
Eyle değülem ki bu arada
Sedd ola sülûküm i‘tikâda
Her lahza akîdem ola zâil
Tevhîdüne isteyem delâil
Râh-i talebünde bî-karârem
Ammâ talebümde şermsârem
Doğrı yola getmedüm ne hâsıl
Bir menzile yetmedüm ne hâsıl
Bu arsada her eser ki gördüm
Sensen dedüm ol eser yöğürdüm
Çün verdi hayâl ana ham ü pîç
Men münfail oldum ol eser hîç
Men akldan isterem delâlet
Aklum mana gösterür dalâlet
Tahkîk yolında akl n’etsün
A‘mâ vü garîb handa getsün
Tevfîk edersen meger refîkum
Tâ sehl ola şiddet-i tarîkum
Gör hırsumı isteğünce ver kâm
Senden ikbâl ü menden ikdâm
İlmünde ıyandur i‘tikâdum
Sensen senden hemîn murâdum
Dünyâ nedür ü taallukâtı
Endîşe-i mevtdür hayâtı
Ammâ demezem yamandur ol hem
Ser-menzil-i imtihandur ol hem
Bi’llâh ki bu dil-firîb menzil
Eyle mana verdi râhat-i dil
Kim eski makâmumı unutdum
Sandum vatanum makâm dutdum
Müşkil gelür imdi terkin etmek
Bir özge makâma dahi getmek
Men beyle kılurdum i‘tibârı
Kim munda olur gönül karârı
Mundan özge makâm olmaz
Zevki bu yerün tamâm olmaz
Ammâ çü senündürür bu güftâr
Kim dünyeden özge âhiret var
Oldur ki makâm-ı câvidândur
Kâm-ı dil ü râhat-ı revândur
Güftâruna i‘tikâd kıldum
Ol yahşırağ olduğını bildüm
Bildüm ki budur senün murâdun
Kim ehl-i kemâl ola ibâdun
Munda yete rütbe-i kemâle
Anda yete devlet-i visâle
Farz oldı bu azmi cezm kılmak
Mi‘râc-ı kemâle azm kılmak
Bu râhdan etmek olmaz ikrâh
Hoş râhdürür sana geden râh
Evvelde çü lutfun oldı ma‘lûm
Âhir günde hem etme mahrûm
Çün yâd-ı visâl edüp revânum
Azm-i reh-i kurbün ede cânum
Ol lahza hem etme şefkatün kem
Tevfîki refîkum eyle bir dem
Çün akl ile dil emânetündür
Mende eser-i inâyetündür
Munları menümle zâr kılma
Bir niçe azîzi hâr kılma
Tâ kim bu makâmı terk edende
Senden yana azm edüp gedende
Menden âzürde getmesünler
Dergâha şikâyet etmesünler
Şûm olmasun anlara visâlüm
Olmasun olardan infiâlüm
Bu kasîde Hazret-i Bârî Şânındadur
Âferîn ey sâni‘-i ten-perver-i cân-âferîn
Hâliku’l-eşyâ İlâhu’l-halk Rabbu’l-âlemîn
Mübdi’-i âsâr-ı kudret akd-peyvend-i vücûd
Zâbit-i erkân-ı fıtrat nakş-bend-i mâ’ ü tîn
Ey semûm-ı satvetün te’sîri nîrân-ı cahîm
V’ey sehâb-ı rahmetün sîr-âbı Firdevs-i berîn