Kara kırlangıçlar senin balkonuna yuvalarını asacaklar,
Ve pencerenin üstüne bir kez daha oynayarak vuracaklar.
Fakat kendini tutmuş olanları onların uçmalarından
Senin güzelliğine ve benim mutluluğuma bakmaya,
Öğrenmiş olanları onların isimlerimizi,
Onlar artık geri dönmeyecekler
Sıkışık hanımelleri bahçenin duvarlarına tırmanacaklar,
Ve her öğleden sonrası onlar çiçeklerini senin için bir kez daha açacaklar,
Öncekinden bile daha güzel
Fakat yağmurla dolu hanımelleri, biz birlikte bakardık bir zamanlar,
Ve damlaları onların yağış ve parıltıyı günün gözyaşları gibi görmüş olan
Onlar artık geri dönmeyecekler
Aşkın yakan sözleri kulaklarında bir kez daha çalacak,
Ve belki kalbin onun derin rüyasını en sonunda bırakacak.
Fakat sessiz, kendinden geçmiş ve üzerinde dizlerimin,
Yalnız Tanrıya tapıldığı gibi mihrabın önünde, yalnız benim seni sevmiş olduğum gibi
Şüphen olmasın hiç kimse seni o şekilde sevmeyecek!