Çalab’ım bir şâr yaratmış iki cihan ârasınde;
Bakıcak di’dar görünür, o şâr’ın kenâresinde.
Nâgihan ol şâr’a vardım, anı ben yapılur gördüm;
Ben dahi bile yapıldım, taş u toprak âresinde.
Şâkirdleri taş yonarlar yonup üstada sunarlar;
Allah’ın adın anarlar, ol taşın her pâresinde.
Şehirden oklar atılır, gelir canlara batılır;
Ârifler cânı satılır, o şâr’ın bâzâresinde.
Şâr dediğikleri gönüldür, ne alşidir ne cahildir;
Âşıklar cânı sebildir, ol şârın kanâresinde.
Bu sözü Ârifl’er anlar, câhiller bilmeyip tanlar;
Hacı Bayram kendi banlar, ol şâr’ın menâresinde.