Aşık Çelebi

Başda sevdâ-yı ruhun efser-i ikbâlümdür Dilde teşvîş-i hatun nâme-i a’mâlümdür Levh-i cismümde hadeng-i müjenün zahmları Alnum üzre yazılan sûret-i ahvâlümdür…

Baht uyansun çeşm-i mestün hâbdan bî-dâr kıl Göz yumup açınca bâg-ı dehri nergis-zâr kıl Tâ ki hurrem-bâl u mâl-â-mâl ide…

Bahâr oldı yine bülbül çemende güft-gû eyler Benüm dîvâne gönlüm deşt ü sahrâ ârzû eyler Elüm alup yabana atma billâhi…

Bahâr oldı müzeyyen oldı gülşen gonce-femlerle Benefşe tutdı bir yanını bâgun zülfi hamlarla Şükûfeyle şeh-i gül bâga ‘azm itdi ‘alemlerle…

Âsumânda görinen vakt-i seher sanma şafak Yolına geldi gice itdügi hûn-ı nâ-hak Sanma herkes asılup zülfüne Mansûr olur Ehl-i ‘ışk…

‘Âşıka şeydâyıluk rüsvâyıluk bed-nâmlık Pâdişâh-ı ‘ışkdan teşrîfdür bayrâmlık Sizlere ‘ıyş u neşât u şâdî ey ehl-i visâl ‘Âşıka bî-çâralık dermândaluk…

‘Anberîne kıl saçundan boynuna pîrâye sal Hâle-i müşgîn-i gerd-i mâh-ı dehr-ârâya sal Öldügümden sonra da şâh-ı şehîdân olayum Ey hümâ…

Âl ile istedüm öpmek o ‘ızârı alı Kızarup şermden oldı ruhı gül-şeftâliSer-i zülf ile gönül çıkmak olurdı başa Benleri fitneden…

Al eline gönlin mûrun Süleymânluk budur Hoş geçe sâyende ‘âlem zıll-ı Yezdânluk budur Bir kulun dîvâne olsa gayret-i akrân ile…