Browsing: Attila Jozsef

Şairim ben; ama şiiri Kendisi olarak umursamam bile. Gece ırmağının taşıdığı yıldız Çirkinleşir göğe tırmanmak isterse.Zaman damla damla eriyip gitmede…

Tarlalarda birkaç ağırbaşlı köylü yollanıyor evine doğru suskunca. Uzanmışız yan yana: Irmakla ben, uyuyor incecik otlar yüreğimin altında.Sessiz büyük bir…

İlençli bir asker olayım diye askere aldı beni Franco, Kaçmadım, korkuyordum çünkü, adamı kurşuna dizerlerdi. Korkuyordum – özgürlüğü, hakka karşı…

Neşeliydi, iyiydi, ısrarlıydı belki de doğru bildiklerini yalanladıkları zaman. Yemeği sevdi ve kimi bakımlardan Tanrı’ya bile benzedi. Bir yağmurluk armağan…

Şu dünyada düşeceksen yollara, İyisi mi yedi kez doğmaya bak Bir kez, yangın çıkan bir evde doğ, Bir kez, buzdan…

Haykıran ben değilim, yer gümbürdüyor, Dikkat et, dikkat, çünkü çıldırdı şeytan, Uzan kaynakların duru dibine, Yapış pencere camına, Gizlen elmasların…

Ne anam var, ne babam. Ne yurdum var, ne tanrım. Ne beşiğim var, ne kefenim. Ne sevgilim, ne aşkım, ne…

Sevgilim ne zaman sokaktan geçse serçeler barıştı güvercinlerle.İncelikle basar basmaz kaldırıma güzel ayak bileği ışıldadı usulca.Efil efil titreşince omzu baktırdı…

İyi nedir kötü nedir düşünmüyorum Çalışırım, acı çekerim: yaşamım bu.Takma pervaneli kayıklar, çanak çömlek yaparım, Kötü zamanlarda kötü, iyi zamanlarda…

Bütün bir hafta, aralıksız Annemin görüntüsü geçti gözlerimden Kolunda ağır çamaşır sepeti Çatı katına tırmanırkenVe ben yaramaz, delişmen çocuk Bağırır,…

Şimdi iki milyarlar zincirlemek için beni Benden bir çoban köpeği yapmak niçin kendilerine Fakat iyilik, şefkat ve nicelik duyguları Göç…