Betül Tarıman

uyandım, hüzündü… saçlarımı taradım, yoktun… gitsindi diyemedim. hüzündü, geceye takılmıştı biriktim dipsiz kuyulara ağladım.gitme, ateşime su ver. yitirilecek bir an…

sustun açtın içindeki hasret lekelerini bana gösterdin ülkem kadar yalnızdı aktığım ırmağınona aktım tırmandım eteklerine sular içtim kırk çeşmeden dökündüm…