Ahmet Necdet Sözer

yürek yorgun düşerse söyle gün neye döner gündüzlerle tükenir / elbet geceye dönerbir bellek olur ışır çorum’dan alaybey’e narkoz esrarı…

Yazın Odunluk İskelesi’nde Bir kadın: Kestanbol Sitesi’ndeBüyük kentliymiş / tedirgin biri Gül buduyor gül değmemiş elleriAşkı hiç yaşamamış / ayrılığı…

ne vakit yüzükoyun uzansam kuma saat daima onikiyi vuruyor imam-hatip gözleriyle bir kadın yüreğini kaybetmiş beni arıyor yatsam diyorum seninle…

karabatak karşı çıksa da yine ayın şavkı vurur izmir körfezi’ne salınır bir imbatla sessiz sakin tahta kasa / balık leşi…

Sizi bir yerlerden tanır gibiyim Galiba Bodrum’daydı geçen yaz T-shirt’leriniz vardı türkuvaz Pabuçlar ‘all star american’ Ne tutucuydunuz ne de…

karanlığın gözünde yaprak döken her şiir tüyleri altın rengi bir kuş biriktirirânka’dır onun adı / başında bir çifte sorguç Zümrütten…

Kimse taşıyamaz aşk acısını Yüreğe saplanan bir şiir kadar İnsanoğlu içindeki yangını Söndüreyim derken daha çok yanar Yalansız her aşkta…