Bunları da Okuyun
Halk Edebiyatı
Niçe dil vermesin divane gönlüm Böyle bir cemali münevver aya Aşkıyla olaldan mestane gönlüm Nazar etmez oldu cam-ı sahbayaGüftar eyledikçe…
Nevbahar eyyamı artmada cuşun O deme erdiği çağların Tuna Payine yüz sürer eyler huruşun Beklemez suları dağların TunaSelsebil abından karışır…
Sinem üzre olan göz göz muhabbet Ateşinin yeri midir nedir bu Dökülür şevk ile nöbet-be-nöbet Kûs-i İskenderi midir nedir buSelamet…
Pay-i taht içinde mislin bulunmaz Sencileyin kaşı keman efendim Bu fena dünyada yarsız olunmaz Gel bir dem sürelim hemen efendimGamzen…
Efendim gisü-yi siyehkarında Mihmanın değildir ya nedir gönül Manend-i andelib gül’ izannda Zülalin değildir ya nedir gönülHuda kemal üzre vermiş…
Dudu dillim meclis üstüne geldin Safa-yi kalb içün nuşeyle bade Çün bizi ziyaret kasdıyla geldin Barî Huda’m etsin ömrün ziyadeMey…
Dil verip sevdiğim şivekar olsa Sinesi bendleri çözülse dursa Gayetle sevdiğim hüsnüdar olsa Ruyinde benleri dizilse dursaYaremi istese tutsa rıza…
Dilbera bendene divane dersin Divane dağd’olur şehre gelir mi Nezaket yüzünden düşnam edersin Hiç demezsin hatırcığım kalır mıMestane çeşmimin ref’eyle…
Devretmedi muradımca zamane Beni cananımdan ayırdın felek Kaza tiri gibi attın yabana Kaşı kemanımdan ayırdın felekGittikçe arardın ah ü figanım…
Deveyi deveye çattım Nenni nenni nenni nenni oy Yuların boyuna attım Nenni de nenni de nenni de nenni Kaynanamdan hicap…
Dedi bir pir bana pişman olursun Razın açma Huda’dan gayrı ferde Vücudun şehrine sultan olursun Sabredersen Eyyub misali derdeSanma isteyenler…
Cüz’i hidayetin dünyaya vermez Kemal-i keremin müştakı Mevla Sun’-i hikmetine akılları ermez Yerlerin göklerin hallakı MevlaHicr ile Eyyub’u nalan eyleyip…
Çünkü güzel gönül alıp gidersin Hoşça tut yanında mihmanın olsun Beni ferdalara salıp gidersin Unutma ahd ile peymanın olsunMeylettiği için…
Çünki yarın kibr ü kini yok bize Kurulmuş gamzeler üzre o ya ne Var gibi zalimin kasdı çün bize Gel…
Çünki beni derunundan sevmezdin Evelden yüzüme gülüp neylerdin Dermanı yoğidi sende bu derdin Gamzen ile bağrım delüp neylerdinEvvel bizden gayrı…
Çün halka-i dilde destires oldum Gönül muradından bir misal yine Kavlini tut fi’line uy Resul’ün Selam olsun ashabına alineDerunun içinde…
Çün garip garip ötersin Yahşi söyler dilin bülbül Aşıklara dert katarsın Açıldıkça gülün bülbülSeher vaktinde cuş eyler Aşıkın gönlün hoş…
Cümlenin ma’budu yaradan Huda Fermanı var fermanından içeru Aradım derdime bulmadım derman Dermanı var dermanından içeruÇar köşe muhaldir dört köşe…
Be gaziler aşka düşeldenberi Cam- ı mihnet bana yar oldu gitti Gam deryası serden aşaldanberi Tutuştu vücûdum nar oldu gittiKarban…
Başınçün bir sual sorayım sana Nedir bu feryada bahane bülbül Sen bir kuş olasın deyiver bana Ya ne bais bunca…