Halk Edebiyatı

Kadir Mevlam bir dileğim var sana Kaldır dalgaların sel ver sen bana Yüz elli keselik malım olsa da Gönül eğleyecek…

Kada ne ettin de geldin başıma Çok yiğitler çılbak doğar anadan Aradım da buldum ben bu belayı Müstahaktır bu işlerin…

İzin ver hey ağam ben de gideyim Ah çekip de arkam sıra ağlar var Bakarım bakarım sılam görünmez Aramızda yıkılası…

Gel aşık bak şu mahlukun işine Amel kazanmadan sevap istiyor Umurun halinden bilmeyen kişi Arifin ağzından cevap istiyorDört kapının marızlarını…

İsmail Bey yaylasından kalkınca Soğuk sulu yaylalarım kal demiş Hiç vefa yok imiş attan deveden Derde derman olmaz imiş mal…

İsmail Bey yaylasından kalkınca Soğuk sulu yaylalarım kal demiş Vefa yoğ imiş de attan deveden Derde derman olmaz imiş mal…

Ala gözlerini sevdiğim dilber Söyle güzellerin mahı isen de İndirer seni yüksek havadan Gözleri dumanlı kuğu isen deOğlan senin bu…

İnsan oğlu yer yüzüne gelince Kuru ağaçtan meyve bitmiş gib’olur Kamil olup kendi kendin bilince Cevahirden yükün tutmuş gib’olurTalana da…

Be gaziler be yoldaşlar Gittiğim yollar iniler Benim ahile zarımdan Ağzımda diller inilerAdamsan meydanda otur İleri gel cevap yetür Melil…

İneyim gideyim tozlu yollara Karışayım boz bulanık sellere Adı sanı duyulmadık yerlere Gitmeyince gönül yardan ayrılmazGönül düştü bir geyiğin postuna…

İneyim gideyim Osman İli’ne Sevdaya düşenler yorulmaz imiş Herkes sevdiğini almış yanına Gariban hatırı sorulmaz imişAştı gitti göremedim boyunu Çene…

İndim seyran ettim Firengistan’ı İlleri var bizim ile benzemez Levin tutmuş goncaları açılmış Gülleri var bizim güle benzemezGöllerinde kuğuları yüzüşür…

İndim gittim yaylasına iline Hayran oldum ben bir taze geline Kadir Mevla’m nice öğmüş yaratmış Gümüş tasma takmış nazlı belineGöğsü…

İncecikten bir kar yağar Tozar Elif Elif diye Deli gönül abdal olmuş Gezer Elif Elif diyeElif’in uğru nakışlı Yavru balaban…

İncecikten bir kar yağar Tozar Elif Elif diye Deli gönül hayran olmuş Gezer Elif Elif diyeYar sana hayran can sana…

İncecikten bir kar yağar Tozar Elif Elif diye Deli gönül abdal olmuş Gezer Elif Elif diyeElif’in uğru nakışlı Yavru balaban…

İmana gel kanlı gurbet imana Biz de başımızı saldık gümana Yağıp yağmur gün doğunca çimene Kokar burcu burcu gülü sılanınOvalar…

İller yaylasına göçtüğü zaman Bülbül gülden ben yarimden ayrıldım Dilim söyler amma gözlerim ağlar Bülbül gülden ben yarimden ayrıldımŞol görünen…

Kadir Mevla’m seni öğmüş yaratmış Kemalini bulmuş o gül memeler Bürüncek göğnek altında kar gibi Kimden kime kısmet o gül…

Kadir Mevlam seni öğmüş yaratmış Çiçekler içinde birdir menevşe Bitersin güllerin harı içinde Korkarım yüzüne batar menevşeYaz gelir de heveslenir…