Aziz Mahmud Hüdayi

Âlet olan ilme rûhü’l-rûhdur Ehl-i rûha ol kapı meftûhdur

Bal demekle tatlı olmaz bu dehân Yürü anı tatmağa sa’y et hemân

Var ise sende eğer akl ü mezâk Söyleyen kimseye bakma söze bak

Sana bir ma’nî diyem ey ehl-i rây Eğri yohsuldur cihânda doğru bay

Hazret-i Hallâk-ı âlem râzık-ı cümle cihân Vâlide Sultânı etsin izzetiyle kâmrân

Bâis-i ıslâh-ı âlem Hazret-i Sultân Murâd Devletiyle eyleyip dâ’im cihanda adl ü dâd

Cenâbından olursa hüsn-i tedbîr Eder ol cisme cân elbetde te’sîr

Fazl ü ihsânından ey Kâdir Hudâ Erse matlûba ne var abd-i gedâ

Erişirse inâyet yâr elinden Halâs olur kişi ağyâr elinden

Sâlike olursa tevfîkin refîk Lâ-cerem âsân olur ana tarîk

Mücrim ü âsî kulundan bir günâh eksik değil Anınçün yâ ilâhî bir gün âh eksik değil

Karpuz mu mu’teberdir kar buz mu derler ise Kış günlerinde kar buz yaz günlerinde karpuz

Zînet-i dünyâya mağrûr olma gafletden uyan Ne iyi kalır ne kem bunda konan göçer hemân

Kalây olmasa aynâ arkasında Görünmezdi bu sûret karşısında

Müfîd ü muhtasar olsa Gazel az olsa öz olsa

Cefâdan yüz çevirmez derd-i gamdan lezzet almıştır Benim dîvâne gönlüm çok belâdan arta kalmıştır

Selîs olsa musanna’ olsa Ey dil-i sûzân tûz olsa

Cânân metâ’-ı vaslını vâdî-i gama satmaz Sahrada gezmese Mecnûn Leylâ yabanda yatmaz

Emr-i Hakk ile ne denlü dursa işbu dehr-i dûn Ehl-i İslâmın eli altında olsun kâfirûn

Fazlın ile çün halâs etdin bizi tedrîsden Yine hıfz eyle ya Rabbî nefsimiz telbîsden