Aziz Mahmud Hüdayi

Ura gör esb-i nefse tâziyâne Seni uğratmaya tâ kim ziyâne

Ne zenler var ki ma’nâda ol erdir Ne erler var ki avratdan bed-terdir

Bu meseldir söylenir halkın dilinde dâ’imâ Dinleme düşman sözünü umma avratdan vefâ

Er isen avrata inanma kişi Avratın mekr ü âl imiş çü işi

Üzüm vakti kavun karpuz zamânı Hudâ ni’metle zeyn eyler cihânı

Mahabbet cevherin kim der arazdır Sözün gûş etme kim ehl-i garazdır

Alaldan gönlüm ol şûh-ı cihânım Gönülsüz durur oldu tende cânım

Şu dem ki mülk-i dünyâdan Muhammed Mustafâ gitdi Sevindi âhiret ammâ bu dünyâdan safâ gitdi

Habîb-i Hazret-i Rahmân Muhammed Mustafâ geldi Ebûbekr ü Ömer Osmân Aliyy-i Murtazâ geldi

Cihan fânîdir ey gâfil kalır sanma bu dünyâyı Yürü var mâ-sivâdan geç kul isen iste Mevlâ’yı

Ri’âyet etmeyen kişi tarîki Necata nice irgüre garîki

Mâ-sivâdan cezb edip ol matlab-ı alâ bizi Çok belâdan saklamıştır Hazret-i Mevlâ bizi

Ne kudret ıssı sultânsın ilâhî Ne rahmet kânı Sultân’sın îlâhî

Hidmet eyle pîrine sıdk ile sen Hak yoluna bezl ede gör cân ü ten

Nebîlerle varı Dârü’s-selâm’a Hakk’ın anda cemâlini görem mi

Hurşîde iltüp zerreyi Bedr-i tamâma lem’ayı

Asumân-i dil safâ bulmuş gibi Şems-i vahdetden ziyâ almış gibi

N’ola ol münkiri duâ’-i velî Kesse mânend-i Zülfikâr-ı Ali

Mü’ezzin banlasa kılsak namâzı Cenâb-ı Hazret’e etsek niyâzı

Ezân okunsa da kılsak namâzı Hem etsek Hazret-i Hakk’a niyâzı