Aziz Mahmud Hüdayi

Kâli ko hâle er efendi hemîn Anı da geçip ol makâma karîn

Ni’met-i sıhhat dahi îmân-ı kâmil var iken Mülk ü mâl ü saltanat ister mi hiç âkil olan

Erip lutf u kerem dârü’ş-şifâ-i fazl ü rahmetden Halâs eyle bizi yâ Rab meded bu derd ü mihnetden

Ahmed’in farkı Ahad’dan mîm-i imkân iledir Aradan imkânı kaldırsan kalır vahdet hemîn

Âkil olan devlet-i dünyâya mağrûr olmasın Rüşdi olan bir kuru sevdâya mesrûr olmasın

Âkil olan anlar bunu dünyâ misâfir hânedir Bâkî safa tahsîline sa’y etmeyen dîvânedir

Erişirse kerem dildâr elinden Halâs olurdu dil ağyâr elinden

Halâs olsa kişi ağyâr elinden Ererdi lutf-ı bî-had yâr elinden

Bülbül-i şûrîdeden gelmez gülistâna zarar Bâğbânım sen hemân bûstânın ayrıkdan sakın

Hudâ dilde siper kolda kılıç belde nacak elde Eğer evde eğer yolda hazer kıl mekr-i düşmandan

Gerçi kim dîvâneye derler kalem yok gâh olur Söz gelir altûn kalemle yazılır dîvâneden

Efendi’den kula olursa ihsân Olur ol cennet içre şâd ü handân

İstikâmet ehli hıfz-ı Hak’dadır ermez ziyân Anın içün servi incitmez beğim bâd-ı hazân

Nefsini ıslâha sa’y et her zamân Cânın almadan Hudâ-yı Müste’ân

Âkil isen nevm-i gafletden uyan Vâsıl olmaz Hakk’a şeytâna uyan

Cümle insân bir babadan bir anadan oldular Pes yine birbirine hıkd u hased etmek neden

Visâlin zevkini cânâ ne bilsin zâhid-i miskîn Efendi kande fehm eyler cimâ’in lezzetin ı’nnîn

Ma’siyet ehli olan dûzahîdir dediğime İ’timâd etmez isen iste varasın göresin

Efendiden olursa lutf ü ihsân Sefer etmek cihândan olur âsân

Kim ki bir pend-i lezîz isteye bu kemlerden Veca’-i batna asel enfa’ imiş sükkerden