Aziz Mahmud Hüdayi

Kamu ni’met Hakk’ındır hod bilâ-şek Yürü var imdi gayrıdan elin çek

Hatâdır müznibe ısrâr etmek Gerekdir zenbe istiğfâr etmek

Olursa eylüğün ger suya lâhik Bilir Hâlik n’ola bilmezse balık

Mülk-i dilde her kaçan kim hâkim ola mîr-i aşk Mâsivâdan kurtarır lâ-büd anı te’sîr-i aşk

Nevm-i gafletden uyanıp aç gözün merdâne bak Ehl-i Hak ile ola gör olma anlardan ırak

Hakkın fazlıyla ihsânı çok ancak Kerem deryâsına gâyet yok ancak

Emr-i mi’râc’ı eyleyen tasdîk Hazrete yâr-ı gâr olan sıddîk

Ne sandın sen alan Hak’dır veren Hak İşiden söyleyen Hak’dır gören Hak

Ura gör esb-i nefse tâziyâne Seni uğratmaya ol tâ ziyâne

Var iken dergâh-ı Hak ayruk ya kande varayın Hâlık’ım Rabb’im dururken ya kime yalvarayın

Eğer Sidre eğer Tûbâ Eğer ulâ eğer uhrâ Eğer dünyâ eğer ukbâ Senindir hep güzel Mevlâ

Şems-i duhâ bedr-i dücâ Envârı eyler ilticâ Hep kullarındır ey Hudâ Yâ kimden etsinler recâ

Elin altındadır dünyâ vü ukbâ Eden sensin kamu emvât ü ihyâ Murâdın tâlibin eylersen i’tâ Bize de vaslın ihsân eyle…

Bendene eyle hidâyet ey Rahîm Tâ ola âsân sırât-ı müstakîm Rahmetin bî-had durur fazlın azîm Lutf u ihsân hep senindin…

N’olaydı hay n’olaydı hay n’olaydı Gönül râhat beden sıhhat bulaydı Cemî’-i müşkilât âsân olurdu Hudâ’dan zerrece rahmet olaydı

Sıhhat-ı ebdân ile îmân-ı kâmil var iken Tâc ü taht ister mi Mevlâ’dan aceb âkil olan Ni’met-i sıhhat dahi îmân-ı…

Sürüp yüz bâb-ı Hakk’a ilticâ et Cenâb-ı pâkîne vuslat recâ et Sivâ levsinden el yuyup dem-â-dem Erip matlûba hoş zevk…

Her kim bu yolda hâk ola Aşk ile sîne-çâk ola Erip sarây-ı vahdete Kalbi sivâdan pâk ola

Yaz olsa soğuk ister kışın ıssı Meğer kim nefs eder ana tekâzî Esîr-i nefs olup bî-çare insân Anınçün olmaz ol…

Ne işlerse eğer hayr ü eğer şer Göriserdir eğer avrat eğer er Var imdi âkil ol hayr işle dâ’im Olasın…