Aziz Mahmud Hüdayi

Ger dilersen sende bite verd-i pâk Meskenetle kendini hâk eyle hâk

Eğer zehr ise hoşdur yâr elinden Yemezler sükkeri ağyâr elinden

Hidmet-i Hakk ile şeyhin hidmeti cem’ olsa ger Hıdmetini şeyhinin sâdık olan takdîm eder

Lâzım olan sâlike yokluk durur Mâni’ olan Hazrete çokluk durur

Bir akçacık ziyân etsen ki başlarsın vâ-veylâya Yarım pûlca kayırmazsın giderse dîn yağmaya

Buhlü terk eyle bahîlin yeridir nâr-ı cahîm Hem refîki olısardır anın İblîs-i racîm

Sebzeyi yabanda mı buldu sanırsın nev-bahâr Çekdi hamsînin içinde nice nice erba’în

Bakma nâdân olana Hüsrev-i devrân olsa Kıl nazar ehl-i dile hâk ile yeksân olsa

İnâyet olsa Hak’dan bir kuluna O kul sâlik olur Mevlâ yoluna

Sa’y edip yolunda sâdık ola gör Hâb-ı gafletden uyanık ola gör

Kalb-i kâmil Ka’beden eşrefdir okursan sebak Kâ’beyi mahlûk yapdı kalbi sun’-i pâk-i Hak

Gele bir nesne ki min gayr-ı taleb Anı Hak’dan bilir ashâb-ı edeb

İyiliği et suya at bilmezse ger balık anı Bilir ey dil âlim ü dânâ olan Hâlik anı

Benim diyen kati ahmak kişidir Ki zîrâ ben demek şeytân işidir

İlâhî çün halâs etdin müderrislik kazasından Visâlin lutfedip kurtar bizi varlık azâbından

Bulmak istersen eğer kadr-i cemîl Ne vasî ol ne vekîl ol ne kefîl

Emr-i Hakk’a imtisâl etmek kula matlûb imiş Hem rızâu’llâh tahsîl eylemek mahbûb imiş

Kâ’be’den eşref tutulsa kalb-i insanî n’ola Dest-i kudretle yapılmış sun’-ı Rabbânî durur

Hâlık’ın ger ola tevfîki refîk Feth olur sâlike ebvâb-ı tarîk

Ârifin bir cenneti var âlem-i dünyâda kim Âhiret cennâtına aslâ tehassür eylemez