Edip Ayel

Sönmüş her ışık kubbenin altında kederden, Gülmez o hayal ufka bakıp pencerelerden. Hiçbir cama vurmaz, o kızıl dalgalı saçlar, Yaprakları…

Ant içtik Atam, gitmeye gösterdiğin izden. Gölgen tutacaktır bizi her gün elimizden.Çiğnenmeyecek göklere yükselttiğin ülkü. Ta aşra çıkardın, yaralanmış koca…

Köylülerin oturduğu bir kahvede Söz edilirken güz ekiminden birdenbire Şavk vurması gözlere ulusal imeceden Doğrulup kalması bir ulusun, öyle bir…

Eylül’de melul oldu gönül soldu da lale Laleyken emel ermedi bahçemde kemale Gelmez bu elem neyleyelim fazla suale Bir haile…