Browsing: Tozan Alkan

harf harf duruyorsun alnımda öylece dur şiirden ipekten bir yazın ortasında bir çizgiyi anlatıyorsun hecelerle çiz biz bütün kesişmelerin çıkmaz…

yıllar var ki yün ören kadınlar kadar geçmişim kendimden parkeleri küflenmiş bir evin uçuruma açılan koridorlarında nefesimi tuta tuta ölüyorum…

herkes bozuk saat gibi kendini taşıyor kesik bileğinde tül ve siyah, ruh ve suret ve tuz…bundandır yazının büyük günahı sözün…

şimdi sen öldün şimdi tüm seherleri yeryüzünün ölüyor bende duvar dibinde bir avuç adam atlardan konuşuyoruz uzun uzun taşın yoğunluğundan…