Alain Bosquet

Çakıl, demek yerine: “Günaydın çakıl”, imrenirdim sana yıllarca, kabul etmekle konuşmayı benim yerime. “Günaydın ozan” demeliydin, hatta “Günaydın çakıl”, tanıtlamak…

Çok büyük oldu cömertlikleri. Kaplan dedi: “Ona gözlerimi veririm.” Ayçiçeği: “Yolculuk edebilsin, taçyapraklarımın yolculuk etmesi gibi, doğudan batıya.” Deniz: “Gitsin…

I Göğsümde bir tren devrildi. Ben bir kazanım. Bir lastik teker. Şarkıların biraz oksijen istedikleri bu yaşlı yüreği sakinleştirmeye yeter…