Browsing: Salvatore Quasimodo

Ne uzundur gece, ay pespembe ve yeşilhaykırdığında portakal çiçekleri arasındançaldığında bir kapıyı, Tanrı’nın sevgilisi sanki,çiy yanığı: “Aç, sevgili aç! ”Ibleolar’dan,…

Gün gün üstüne: uğursuz sözler, kan ve altın. Tanıdım sizi ey benzerlerim ey yeryüzü canavarları. Dişleriniz arasında yok oldu acıma,…

Gece bitti Ay eriyor doğan günde Battı batacak sularaBu ovada eylül ne kadar diri Çayırlar yemyeşil Bahar toprakları sanki güneydeBıraktım…

Alevlerin alacakaranlığında aydınlık ellerini özlüyorum: meşe kokan, gül kokan, ve ölüm. Eski kış.Kuşlar yem ararken, birden, karın altında kaldılar; sözcükler…

Hâlâ taş elinde düşünde hâlâ sapan çağımın insanı. Uçaktaydın, kanatları ölüm ve kötülük taşıyan, -gördüm seni- ateş arabasında, darağaçlarında, işkence…

Batan ışığında doğuyorum saydam suların akşamı.Tutuşuyor ferah yapraklarla avunan hava.Yaşayanlardan kopmuş eğreti yüreğimle anlamsız bir sınırım ben.Yazabilmek korkunç armağanın Tanrım,…

Batıya döner ayçiçeği Gün hızlanmıştır bile Eğildi mi o – yoğunlaşır Yaz havası, kımıl kımıl yapraklar, işlik Dumanları. Çatırdayıvermesiyle yıldırımların,…

Ne haç ne çocukluk yetiyor ne Golgota çekici durdurmağa tanrısal anıları ne de savaşı. Askerler gece ağlar ölmeden önce, güçlüdürler,…

herbirimiz bir güneş ışını yaralamış gibi dururuz tek başımıza evrenin yüreğinde akşam oluverir

Ve şimdi seni yadsımak zorunda mı kalacağız urların tanrısı, canlı çiçeklerin tanrısı bir hayırla mı yanıtlayacağız o karanlık kayayı ki…