Browsing: William Shakespeare

Ah, nasıl efendice övgüler sunsam sana? Hep senin değerindir bende varsa bir değer, Kendimi övmek sanki ne kazanç sağlar bana?…

Çeker mi benim Esin Perim konu kıtlığı Sen şiirime sebil ettikçe soluğunu, Yanında kaba kâğıt kalemin kof kaldığı Hoş varlığın…

Seyredip haz duyar ya çökmüş bir baba hani Kabına sığamayan delifişek oğlandan, Ben de, kaderim yaman sakat edeli beni, Huzur…

Yakınmasan da olur artık kötülüğünden: Güllerde diken vardır, gümüş çeşmede çamur; Tutulur ay ve güneş, söner bulut yüzünden; En şirin…

İtiraf edeyim ki ikimiz apayrıyız Birleşik olsa bile bölünmeyen sevgimiz: Bu utanç lekeleri bende kalacak yalnız, Bana nasib olacak çile…

Öyle güzelim bir gün vaad edip sanki neden Pelerin giydirmeden yola çıkarttın beni İndi de kem bulutlar yarı yola gelmeden…

Ne görkemli şafaklar görmüşümdür, hükümdar Gözleriyle dağlara koyar en şanlı süsü, Altın yüzü öptükçe yemyeşil olur kırlar, Soluk sulara yaldız…

Benim ömrüm bitince hâlâ yaşıyorsan sen, Hoyrat ölüm gömünce kemiklerimi yere, Talihin cilvesiyle bir göz atmak istersen Ölmüş dostundan kalan…

Ölüp gitti sanarak özlediğim tüm dostlar Senin güzel göğsünde bir araya geldiler; Orda hem aşk, hem aşkın varlığı hükümdar, Hem…

Bak göreceksin bende başladığını güzün Ayaza karşı titrer dallardaki yapraklar Sararır tek tük kalır düşerler bütün bütün; Kuş sesleri kesilmiş…

Üzüntüye kapılma: zalim ecel kıskıvrak Tutup atınca beni dönülmez bir zindana Yine de şiirlerim dünyada yaşayarak Varlığımı sürdüren bir anıt…

Bak, o cânım aydınlık kaldırırken doğudan Alev alev başını, çevrilir bütün gözler Onun taptaze doğan güzelliğine, hayran – Ve kutsal…

Ah, ben ölünce neler söyletecekler sana: Ne buldun diyecekler, onun nesini sevdin? İyisi mi, sevgilim, sen hepten yan çiz bana,…

Yas tutmaya kalkışma ecel beni aldı mı, Nobran ve mendebur çan bildirdi mi bir kere Bu iğrenç yeryüzünden kaçıp sığındığımı…

Sana kara çaldılar, senin suçun değil bu: İftira, hep iyiyi, doğruyu hedef bilir; Güzelliğe takılan bir süs gibidir kuşku, Karga,…

Dünyanın gözündedir sendeki bunca değer, Daha güzel yapamaz onları akıl, yürek; Ruhların sesi olan tüm diller seni över, Düşmanlardan da…

SONE 67Ah neden yaşar sanki sevgilim illetlerle? Varlığıyla şenlenir imansızlar bölüğü Günahın ekmeğine neden yağ sürer böyle Süsleyip püsleyerek kol…

Yanakları, eskiyi gösteren bir harita; Güzellik, doğal yaşar, ölürdü çiçek gibi. Bugünün süsü püsü, piç izleri doğup da Olmamıştı yaşayan…

Onun bir kalyon gibi heybetli pupa yelken Hazinene yönelen görkemli şiiri mi Düşünceler beynimde fışkırmayı beklerken Onlara mezar yaptı doğacakları…

İlham Perimin dili bağlı bilir haddini; Gel gör ki başkaları övgüne övgü katmış Altın kalemler mutlu günlere saklar seni Periler…