Browsing: Yücel Kayıran

Yetmiyor artık o kimyasal büyü içimdeki buzula yapışıp kalmış ruhumu yeniden uçurmaya Sokaklara çıkınca kalbimin titreyişine bir kılıf gibi geçirdiğim…

yüzümdeki leke arzu güneşinden hatıra sesimdeki girdap içimden sökülen kökdalauzun geceler bazen böyle gövdeme vura vura içerden uyandırıyorum ya kendimi…

Yağmur yağıyordu, sonra eve döndüm kendimi dışarıya bırakmakla perişan zamanın harf harf düşmesine baktım göğün morarmış yüzüyle bel vermesine Kızılordu…

muslukta su var, akar.. biliyorum kalemde mürekkep.. yazar benim aklımda ne var ki Necati akşam cümle cümle iniyor kalbimedoyumsuz her…